Tüketim ödüncü sözleşmelerinde, ödünç alanını faiz ödemek zorunda olup olmadığı hususu Türk Borçlar Kanunu’nun 387. maddesinde düzenlenmiştir. Hükme göre;
“(1) Ticari olmayan tüketim ödüncü sözleşmesinde, taraflarca kararlaştırılmış olmadıkça faiz istenemez. (2) Ticari tüketim ödüncü sözleşmesinde, taraflarca kararlaştırılmamış olsa bile faiz istenebilir.”
Tüketim ödüncü sözleşmeleri arasında bir ayrıma gidilmesi ve iki farklı tüketim ödüncü sözleşmesi türünden söz edilmesi de bu hükümden kaynaklanmaktadır. Tüketim ödüncü sözleşmeleri arasındaki fark faiz noktasındadır.
Adi Tüketim Ödüncü Sözleşmesi: Faiz söz konusu olması için sözleşmede tarafların faiz kararlaştırması gerekir. Faiz oranı taraflarca serbestçe takdir edilebilir. Ancak Türk Borçlar Kanunu’na göre, taraflar arasında yapılan sözleşmelerde faiz oranı belirlenmediği takdirde, ödünç veren tarafından ödünç verilen paranın geri ödenmesine kadar geçen süre için yasal faiz oranı uygulanır.
Ticari Tüketim Ödüncü Sözleşmesi: Taraflar tarafından kararlaştırılmasa da faiz söz konusudur. Kanundan dolayı böyle bir faiz hakkı vardır.
