Sanığın Paylaşımı Reddettiği Durumlarda Bilirkişi İncelemesi Yapılmadan Hüküm Kurulamaz

Sanığın sosyal medya hesabında yer alan paylaşımın kendisi tarafından yapılmadığı yönündeki savunması karşısında, ceza yargılamasında maddi gerçeğin ortaya çıkarılması ilkesi gereği, paylaşımın kim tarafından yapıldığının kuşkuya yer bırakmayacak şekilde araştırılması zorunludur. Bu kapsamda bilirkişi incelemesi yapılmaksızın ya da teknik delillere başvurulmaksızın hüküm kurulması, adil yargılanma hakkının ihlaline yol açabilir.

Nitekim Yargıtay 8. Ceza Dairesi, 09.12.2024 tarihli ve E. 2022/4941, K. 2024/9427 sayılı kararında; sosyal medya paylaşımının sanık tarafından yapılmadığı yönündeki beyanların, teknik inceleme yapılmadan hükme esas alınamayacağını vurgulamıştır. Kararda, bu tür dijital delillerin değerlendirilmesinde bilirkişi incelemesinin zorunlu olduğu ve sanığın hukuki durumunun ancak bu şekilde sağlıklı biçimde değerlendirilebileceği ifade edilmiştir.

8. Ceza Dairesi         2022/4941 E.  ,  2024/9427 K.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2020/466 E., 2022/97 K.
SUÇ : Suçu ve suçluyu övme
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I.HUKUKİ SÜREÇ
A. Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığının 10.09.2018 tarihli iddianamesiyle; sanığın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 215 inci maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen suçu ve suçluyu övme suçundan cezalandırılması ve hak yoksunluklarının uygulanması istemiyle kamu davası açılmıştır.
B. Eskişehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.02.2020 tarihli ve 2019/280 Esas, 2020/147 Karar sayılı kararıyla; sanığın, 5271 sayılı Kanun'un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
C. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 05.01.2022 tarihli ve 2020/466 Esas, 2022/97 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet savcısının temyiz istemi; sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Dava konusu olay; sanığın, Twitter isimli sosyal medya hesabından 14.07.2017 tarihinde saat 14.26 'da "15 Temmuz ne *** ya?" başlıklı gönderiyi ve "sosyal medyanın tüm platromları dahil her yere reklam vermişler ya Allah'ım derlircem. Oğlum yok lan darbe falan *** destanınızı." şeklinde paylaşım yapmak suretiyle suçu ve suçluyu övme suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. İlk Derece Mahkemesince ".. sanık aşamalarda değişmeyen savunmasında suça konu paylaşımın kendisi tarafından yapılmadığını savunmuş, mahkememizce İl Emniyet Müdürlüğüne söz konusu paylaşımın hangi IP adresinden ve kim tarafından yapıldığına ilişkin yazılan müzekkereye verilen cevapta paylaşım yapılan tweeter hesap kullanıcısının açık kimlik bilgileri ile IP adresinin tespit edilemediğinin bildirilmiş olması karşısında sanığın savunmasının aksine atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeter her türlü şüpheden uzak, kesin, somut ve inandırıcı delil bulunmadığından..." şeklindeki gerekçeyle sanığın beraatine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgular konusunda, Bölge Adliye Mahkemesince, isabetsizlik görülmediği gerekçesi ile Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
Oluş, tüm dosya kapsamı, açık kaynak araştırma raporları, ihbar tutanakları ve "olay ve olgular" bölümündeki tespitler birlikte değerlendirilmiştir. Bu itibarla; sanığın aşamalarda değişmeyen savunmaları söz konusu paylaşımları kendisinin yapmadığına ilişkindir. Bu nedenle; gerçeğin tereddüte mahal vermeyecek şekilde tespiti için Twitter Türkiye Temsilciliğinden bahse konu hesabın kim tarafından kullanıldığının, hesaba erişildiğindeki zaman bilgisinin (yıl, ay, gün, saat, dakika, ... zaman dilimi) ve IP numarası ile, IP verisinden kişinin hangi ISP (Turkcell, TTnet v.b.) olduğunun sorulması, ISP, IP ve zaman bilgisi ile IPS'de bulunan abone bilgilerinin temini, bunun mümkün olmaması halinde ise, suça konu paylaşımların yapıldığı telefon bilgisayarın IP numarasının kime ait olduğunun, suç tarihinde kim tarafından kullanıldığının ilgili kurum, şirket ve internet sağlayıcılardan talep edilerek tespit edilmesi, gerektiğinde uzman bilirkişiden rapor alınması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde eksik araştırmayla hüküm kurulması hukuka aykırıdır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Cumhuriyet savcısının temyiz istemi yerinde görüldüğünden Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 05.01.2022 tarihli ve 2020/466 Esas, 2022/97 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği, değişik gerekçeyle Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca Eskişehir 1. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.12.2024 tarihinde karar verildi.